చిన్నప్పుడే తల్లిదండ్రులు చనిపోవడంతో ఒంటరిగా పెరిగి, వ్యాపారవేత్తగా ఎదిగాడు చరణ్‌.
ప్రణవి బంధువుల అమ్మాయి. తమ కూతురిని పెళ్లి చేసుకోమని ప్రణవి తల్లిదండ్రులు చరణ్‌ని కోరారు. అలా ప్రణవితో నిశ్చితార్థం జరిగింది. అందరు అమ్మాయిల్లాగే ప్రణవి కూడా తనకు కాబోయే భర్తతో గడపాలనుకునేది. ఈ విషయమై చరణ్‌తో ప్రణవి తరచూ గొడవపడేది.
'ఈ టైంలో వెళ్లడం అవసరమా?' చరణ్‌ను అడిగింది ప్రణవి.
'ఈ మీటింగ్‌ చాలా ముఖ్యమైనది' అన్నాడు చరణ్‌.
'పెళ్లి పనులు ఉన్నాయి త్వరగా రా' ఎంత చెప్పినా ఆగేలా లేడని తనకు తానే సర్ది చెప్పుకుంది.
'కంగారుపడకు. తొందరగా వచ్చేస్తా' అని చరణ్‌ బయలుదేరాడు.
అయితే చరణ్‌ ఆ ఊరు వెళ్తోంది మీటింగ్‌ కోసం కాదు. అసహనం, కోపంతో ఉన్న వ్యక్తి నుండి దయ గల, శ్రద్ధ గల వ్యక్తిగా తనను మార్చిన అమ్మాయి కోసం. చరణ్‌ మనసులో ఆమెకు గొప్ప స్థానం ఉంది. అప్పటి జ్ఞాపకాలు చరణ్‌ మదిలో ఇంకా మెదులుతూనే ఉన్నాయి.
జనవరి 6, 2004
చరణ్‌ ఓసారి వ్యాపార నిమిత్తం సిటీకి వెళ్లాడు. విపరీతమైన ట్రాఫిక్‌. ఇంతలో కారు బయట్నుంచి ఒక అమ్మాయి 'లిఫ్ట్‌ ఇస్తారా? బస్సు దొరకలేదు' అని అడిగింది.
'ముఖ్యమైన పనిమీద వెళ్తున్నాను, కుదరదు. అని చరణ్‌ ముందుకు కదిలాడు. ట్రాఫిక్‌ తగ్గలేదు. వర్షం మొదలైంది. స్లోగా కదులుతున్న ట్రాఫిక్‌లో పూర్తిగా తడిసిపోయి, చెట్టుకింద నిల్చున్న ఆమెని చరణ్‌ మళ్ళీ చూశాడు. సాధారణంగా ఎవరినీ పట్టించుకోని చరణ్‌.. ఆమెకు మాత్రం సాయం చేయాలని భావించి, పిలిచాడు. కారు ఎక్కమని చెప్పాడు.
'నా కోసం రూట్‌ మార్చాల్సిన పనిలేదు. మీరు వెళ్ళే దారిలోనే దిగుతాను' అంది. ఆమె చాలా అందంగా ఉంది. పొడవాటి జుట్టు, నీలి కళ్ళు, సొగసైన రంగు. తన వయసు అమ్మాయే అని చరణ్‌ గ్రహించాడు.
'ఎక్కడికి వెళుతున్నారు?' ఆమెను అడిగాడు.
'ఫ్రెండ్‌ని కలవాల్సి ఉంది, కానీ ఆలస్యంగా వచ్చాను. ఆమె వెళ్లిపోయింది. ఇప్పుడేం చేయాలో నాకు తోచట్లేదు. ఇంతకీ మీరు ఎక్కడికి వెళ్తున్నారు?' అడిగింది.
'బిజినెస్‌ పని మీద వెళ్తున్నా'
'మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మీతో నేనూ వస్తాను. మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్‌ చేయనని వాగ్దానం చేస్తున్నాను.'
'మీరు ఇలా వచ్చేస్తే..! మీ పేరెంట్స్‌కి చెప్పాల్సిన పనిలేదా?'
'నేను ఒంటరిగా ఉంటాను. వాళ్ళు వేరే ఊర్లో ఉన్నారు. కాబట్టి సమస్య లేదు.'
'ఇది మంచి ఆలోచన కాదు' అన్నాడు. ఆమె వైఖరి అతనికి ఆశ్చర్యం కలిగించింది.
'ఏంటి ఆలోచిస్తున్నారు?' అడిగింది.
'మీతో సాహసం చేయడానికి నేను రాలేదు. అయినా, ఈ ట్రాఫిక్‌ తగ్గడం లేదు ఏంటి?' చికాగ్గా అన్నాడు.
'ఎందుకు టెన్షన్‌ పడుతున్నారు? ట్రాఫిక్‌ మీ చేతుల్లో లేదు. అలా డిప్రెషన్‌గా ఉండకుండా..
బయట ఏం జరుగుతుందో గమనించండి. ఇతరులను అధ్యయనం చేయండి. ఈ వాతావరణాన్ని ఆస్వాదించండి!'
'మీరు చెప్పినట్లు చేస్తూ కూర్చుంటే ఎంత డబ్బు పోగొట్టుకుంటానో తెలుసా?'
'డబ్బు పోతే తిరిగి వస్తుంది. అది పెద్ద విషయం కాదు. మీరు వ్యాపారవేత్త. మీకు చాలా డబ్బు ఉండి ఉంటుంది. అది మీకు జీవితాంతం సరిపోతుంది. కానీ ఒక్కపూట తినడానికి ఇంకా కష్టపడుతున్నవారు, ఎంత కష్టపడినా కడుపు నిండా తిండి దొరకని వారు చాలామంది ఉన్నారని మీకు తెలుసా?' అంది.
'మీరు ఏం చెప్పినా నాకు మీటింగ్‌ ముఖ్యం. మీరు ఎక్కడ దిగుతారు?'
'నేనూ మీతో వస్తాను.'
'నేను రాత్రికి అక్కడే ఉంటాను. అది మీకు మంచిది కాదు.'
'టెన్షన్‌ పడకండి. నేను బస్సులో మా ఇంటికి తిరిగి వెళ్తాను.' అంటూ నవ్వింది.
'అసలు మీ పేరు ఏంటి?' అడిగాడు.
'దివ్య. బ్యాంక్‌లో వర్క్‌ చేస్తున్నాను' అంది.
ట్రాఫిక్‌ క్లియర్‌ అయ్యాక, కారు కొంతదూరం వెళ్లి సడెన్‌గా ఆగిపోయింది. చరణ్‌ ఇంకా టెన్షన్‌ పడ్డాడు. 'ఇప్పుడు కారును ఎక్కడ రిపేర్‌ చేయించాలి..? ఎలా తీసుకెళ్లాలి?' గట్టిగా అరిచాడు.
'డోంట్‌ వర్రీ. ఎవరైనా సాయం చేస్తార్లే' అంది దివ్య.
ఇద్దరు వ్యక్తుల సాయంతో కారును మెకానిక్‌ షాప్‌కు నెట్టుకెళ్ళారు.
'ఎంత డబ్బు అయినా సరే, పది నిమిషాల్లో ఈ కారు రెడీ కావాలి!' అన్నాడు చరణ్‌.
కారులో నీరు చేరడంతో బాగు చేసేందుకు మూడు గంటలైనా పడుతుందని మెకానిక్‌ చెప్పాడు.
'నువ్వేం మెకానిక్‌వయ్యా. చిన్న ప్రాబ్లమ్‌కి అంత టైం తీసుకుంటావా?' అన్నాడు చరణ్‌.
మెకానిక్‌ మౌనంగా లోపలికి వెళ్లాడు.
'వాళ్లు నీకంటే తక్కువ కావచ్చు. మీరు గొప్ప హోదాలో ఉన్నారని, అతనితో అలా మాట్లాడటం సరికాదు' చరణ్‌తో చిన్నగా అంది దివ్య. కారును త్వరగా రిపేర్‌ చేయమని, మెకానిక్‌తో చెప్పి ఇద్దరూ బయటకు వచ్చారు.
'బస్సులో వెళ్దామా?' అంది దివ్య.
'బస్సులో వెళ్తే టైంకి చేరుకోగలనా?'
'చింతించకండి వెళ్తారు. కానీ ప్రస్తుత పరిస్థితిలో జీవించండి. మన చేతిలో లేనిది మనం చేయలేము. ఈరోజు స్వేచ్ఛగా ఉండండి. ప్రశాంతంగా ఆలోచించండి. కచ్చితంగా ఈ రోజును మీరు ఎప్పటికీ మరచిపోలేరు' అంది.
ఆమె మాటలు చరణ్‌కి కొత్తగా అనిపించాయి.
బస్సు దొరికింది. బస్సు నిండా జనం. మొత్తానికి రెండు సీట్లు సంపాదించారు. కండక్టర్‌ టిక్కెట్లు ఇచ్చాడు. చరణ్‌ ఇచ్చిన పెద్ద నోటుకు ఛేంజ్‌ లేదనడంతో, దివ్య తన బ్యాగ్లోంచి ఇరవై రూపాయలు కండక్టర్‌కి ఇచ్చింది.
'ప్రతిదానికీ ఎందుకు టెన్షన్‌ పడతారు?' అంది.
'బస్సు నిండా జనం. మీకు ఇబ్బందిగా లేదా?'
'దాని గురించి ఎందుకు ఆలోచించాలి? ఇప్పుడు ఇక్కడ రెండు సీట్లు సాధించడమే పెద్దవిషయం' అంది.
'కానీ, ఈ సమయంలో నేను మీతో, మీరు నాతో ఎందుకు ఉన్నామో' విచిత్రంగా అన్నాడు. 'దేవుడు మనల్ని ఇలా ఒకచోట చేర్చాడు.'
'ఇలాంటివి నేను నమ్మను!' అన్నాడు.
ఆమె నవ్వింది.
'అవును, మీ తల్లిదండ్రులు ఏం చేస్తారు?' అడిగాడు.
'బిజినెస్‌ చేస్తున్నారు.'
'మీ పెరెంట్స్‌?'
'వాళ్ళు లేరు. ఒక వయసు వచ్చాక నేనే బిజినెస్‌ చూసుకోవాల్సి వచ్చింది' అన్నాడు. కొద్ది
దూరం వెళ్లాక బస్సు ఆగింది. ఇద్దరూ దిగారు.
'మీరు మంచి హోదాలో ఉన్నారు కదా! మీ సంపాదనలోంచి ఈ సమాజానికి ఏమైనా సాయం చేస్తున్నారా?' ఆమె నడుస్తూ అడిగింది.
'నేను ఎవరికీ సాయం చేయట్లేదు. నా సంపాదనపై పన్ను చెల్లిస్తున్నాను.'
'అది మీ బాధ్యత కాబట్టి చేయాలి. ఎప్పుడైనా అవసరంలో ఉన్నవారికి సాయం చేశారా? ఆకలితో ఉన్నవారికి అన్నం పెట్టారా? ఎవరినైనా రోడ్డు దాటించారా? అసలు ఇలాంటివి మీకు తెలుసా? అంటే ఎవరైనా కష్టంలో ఉంటే మీరు స్పందిస్తారా?'
'ఎవరైనా నన్ను సాయం అడిగితే చేస్తాను.'
'అడిగితే చేస్తారు. ఎవరైనా అడగాలని మీరు ఎదురుచూస్తూ ఉంటారు. అంతేనా?'
'సాయం అడగకపోతే ఎలా తెలుస్త్తుంది?'
'సరే బయట వారి గురించి వదిలేయండి. మీ కంపెనీలో పనిచేసే వారిని పట్టించుకుంటారా.. వాళ్ళతో స్నేహంగా మాట్లాడతారా.. నిజానికి ఆ మెకానిక్‌తో మీరు మాట్లాడిన తీరు నాకు నచ్చలేదు' అని దివ్య చెబుతుంటే.. చరణ్‌ ఫోన్‌ మోగింది.
మీటింగ్‌ క్యాన్సిల్‌ అయిందని చరణ్‌కి ఫోన్లో చెప్పారు. మీటింగ్‌ క్యాన్సిల్‌ కావడంతో టెన్షన్లో ఉన్న చరణ్‌ని దివ్య కామెడీ సినిమాకు తీసుకెళ్లింది. చరణ్‌ సినిమాలో లీనమైపోయాడు. మీటింగ్‌ క్యాన్సిలైన సంగతి కూడా మర్చిపోయాడు.. నవ్వుకున్నాడు. సినిమా అయిపోగానే బయటకు వచ్చారు.
'సినిమా బాగుంది. హీరోయిన్‌లాగా మీ జడ చాలా పెద్దది' ఆమెతో అన్నాడు చరణ్‌.
'అంటే నేను హీరోయిన్లా ఉన్నానా?' అంటూ కన్నుకొట్టింది.
చరణ్‌ నవ్వాడు. చరణ్‌ ఫోన్‌ మళ్లీ మోగింది. 'సార్‌, స్వాతికి పర్సనల్‌ ప్రాబ్లమ్‌ అంట. ఇంటికి వెళ్తుందట' అని ఫోన్లో మేనేజర్‌ అన్నాడు.
'ఎప్పుడూ ఏదో ఒకటి చెబుతుంది. ఆఫీస్‌ తర్వాత వెళ్లమని చెప్పు' అని ఫోన్‌ కట్‌ చేశాడు చరణ్‌.
'ఏమైంది?' చరణ్‌ను అడిగింది దివ్య.
'ప్రతిసారీ అబద్ధాలు చెప్పి, ఆఫీసు నుంచి వెళ్లిపోవాలనుకుంటారు. మీటింగ్‌ క్యాన్సిల్‌ అయిందని నేను బాధపడుతుంటే, వీళ్లు నాకు మరో సమస్య' విసుగ్గా అన్నాడు.
'నేను మీ ఫ్రెండ్‌నైతే ఈపాటికి మీకు రాంరాం పలికేదాన్ని. మనకోసం కష్టపడుతున్న వారితో పద్ధతిగా మాట్లాడటం ముఖ్యం. ఇది డబ్బుతో రాదు. మనసుతో మాట్లాడాలి. ఇంత సంపాదించి నలుగురితో సరిగ్గా మాట్లాడలేకపోతే, వాళ్ల సమస్యను అర్థం చేసుకోకపోతే ఎలా? మీరు ప్రతిదానిని సమస్యగా భావిస్తే, అవతలి వారి బాధ కూడా మీకు మీ సమస్యగానే అనిపిస్తుంది' అంది.
'మీరు చెప్పినవి సినిమాల్లో బాగుంటాయి. మీరు ఎక్కువగా కలల్లో జీవిస్తారు అనుకుంటా' అన్నాడు.
'కావచ్చు. ఒక్కటి చెప్తాను.. ఆలోచించండి. ఒకరి హృదయాన్ని తాకడం విలువైనదా? డబ్బు సంపాదించడం విలువైనదా?' ఆమె అడిగింది.
చరణ్‌కి ఏం చెప్పాలో తోచలేదు. ఆమె మాటలు అతనికి కన్ఫ్యూజన్‌గా అనిపిస్తున్నాయి. కానీ ఇంట్రెస్టింగ్‌గానూ ఉన్నాయి. ఆమెతో ఉండటం వల్ల చరణ్‌కి జీవితం అంటే ఏంటో మెల్లగా అర్థమవుతుంది. ఇంకా కాసేపు తనతోనే ఉండాలని చరణ్‌ నిర్ణయించుకున్నాడు. ఇద్దరూ తిరిగి బస్సు ఎక్కారు.
'వర్తమానంలో జీవించడం అంటే.. రేపు లేనట్లుగా జీవితాన్ని సంపూర్ణంగా ఎలా జీవించాలో నాకు చూపిస్తారా?' ఆమెను అడిగాడు.
'అయితే ఇప్పుడే మీ ఆఫీస్‌కి ఫోన్‌ చేసి ఆ అమ్మాయికి ఎలా ఉందో తెలుసుకోండి?' అంది.
'ఇప్పుడు ఫోన్‌ చేస్తే బాగుంటుందా?'
'మంచి చేయడానికి సమయం అంటూ ఉండదు.. చేయండి' అంది.
మేనేజర్‌కి ఫోన్‌ చేసి స్వాతికి ఫోన్‌ ఇవ్వమని చెప్పాడు. 'హలో స్వాతీ, ఇందాక అలా మాట్లాడినందుకు క్షమించు. నువ్వు ఇంటికి వెళ్ళు.. ఆరోగ్యం బాగు అయ్యాక, ఆఫీస్‌కి రావచ్చు!' అన్నాడు చరణ్‌. అందుకు స్వాతి ఎమోషనల్గా థాంక్స్‌ చెప్పింది.
చరణ్‌ మనసు అప్పుడు కాస్త రిలాక్స్‌ అయింది.
కాసేపటికి 'మిమ్మల్ని ఎవరైనా ప్రేమించారా?' చరణ్‌ని దివ్య అడిగింది.
'నిజానికి నాకు అంత సమయం లేదు.'
'ప్రేమించినవారు ప్రతి విషయాన్ని కరెక్ట్‌గా విశ్లేషణ చేస్తారు. ఈ లోకంలో ప్రేమకు మించిన ఆనందం ఇంకేదైనా ఉంటుందా..? ప్రేమలో పడకపోతే ఎలా బాస్‌?'
'నిజమే. నేనెప్పుడూ అంత దూరం ఆలోచించలేదు. మీ గురించి చెప్పండి!'
'నాకు చాలానే ప్రపోజల్స్‌ వచ్చాయి. కానీ ఇష్టం లేదని సున్నితంగా తిరస్కరించాను.'
'ఎందుకు లైఫ్‌ మీద మీకు అంచనాలు లేవా?'
'ఎప్పుడూ అంచనాలు పెట్టుకునే ఉండకూడదు. అన్ని విషయాలూ అంచనాలతో ముడిపడవు. మనం ఏదో ప్లాన్‌ చేస్తాము. జరగకపోతే డిజప్పాయింట్‌ అవుతాం. మన జీవితాలపై ఇతరుల సూచనలు ఆధిపత్యం చెలాయిస్తాయి' అంది.
'అదీ నిజమే కదా!' అని చరణ్‌ అనుకున్నాడు. బస్సు ఓ దాబా దగ్గర ఆగింది.
'మీరు ఏం తింటారు?' అడిగింది.
'నాకు ఆకలిగా లేదు.'
'మీరు ఆకలితో ఉన్నారని నాకు తెలుసు. కానీ మీరు ఇలాంటి ప్రదేశాలలో తినరు. ఒక్కటి గుర్తుంచుకోండి. పరిస్థితి ఏదైనా మిమ్మల్ని మీరు అలవాటు చేసుకోవడం నేర్చుకోండి. జీవితం తేలికగా ఉంటుంది!' అని చెప్పింది.
ఆ మాట చెప్పాక చరణ్‌ తిన్నాడు.
'మీరు మంచి అమ్మాయి. ఎవరైనా మీలాంటి అమ్మాయిని కోరుకుంటారు' అన్నాడు.
ఆమె నవ్వింది.
'ఈ బిజినెస్‌ కాకుండా మీ ప్రత్యేకత ఏమిటి?'
'చిన్నప్పుడు స్కెచ్‌ వేసేవాడిని'
'అక్కడ కూర్చున్న ఆ పాప చిత్రాన్ని గీయండి!' అని తన బ్యాగ్లోంచి పుస్తకం, పెన్సిల్‌ తీసి ఇచ్చింది.
అతను ప్రారంభించాడు. మొదటి రెండు పేపర్లలో సరిగ్గా గీయలేకపోయాడు. కానీ మూడో పేపర్లో పాపను అచ్చు వేసినట్లు గీశాడు.
ఆ పేపర్‌ పాపకి ఇవ్వమని చెప్పింది. చరణ్‌ వేసిన స్కెచ్‌ చూసి ఆ పాప మురిసిపోయి, చరణ్‌ని హత్తుకుని, ముద్దాడింది.
అప్పుడు చరణ్‌ మనసుకు చాలా సంతోషం కలిగింది.
'మీలోని ఈ ప్రతిభను పోగొట్టుకోకండి.. ఆ పాప ఇచ్చిన ప్రేమ కొలవలేనిది' అని చెప్పింది.
జీవితంలో చిన్న చిన్న విషయాలే ఎంతో సంతోషాన్ని ఇస్తాయని ఆమె ద్వారా చరణ్‌ తెలుసుకున్నాడు.
బస్సు ఎక్కి, కారు వద్ద దిగారు. ఈసారి చరణ్‌ ఆ మెకానిక్‌కి క్షమాపణలు చెప్పి, అతని పనిని మెచ్చుకుని, డబ్బులు ఇచ్చాడు. చిన్న ఉద్యోగుల వల్లనే ధనవంతులు బతుకుతారని, ఇతరుల కష్టాన్ని ఎప్పుడూ చులకన చేయరాదని వీటైతే అభినందించాలని.. జీవితం యొక్క లోతైన అర్థాన్ని చరణ్‌కి నేర్పింది ఆమె.
చరణ్‌ ఫోన్‌ మోగింది. మరో ప్రాజెక్టును అప్పగిస్తున్నట్లు మరో కంపెనీ తెలిపింది. ఈ విషయాన్ని చరణ్‌ దివ్యతో చెప్పాడు. ఆమె సంతోషించింది. బీచ్‌కి వెళ్దాం అంది. ఇద్దరూ కారులో బీచ్‌కి వెళ్లారు. ఆ ప్రశాంత వాతావరణాన్ని ఆస్వాదించారు. 'ప్రపంచంలో ఎన్నో వింతలు, అద్భుతాలు. వాటిని ఆస్వాదించని వారిని చూస్తే నాకు బాధగా ఉంటుంది' అంది.
'అందరూ మీలా ఆలోచించలేరు. నిజం చెప్పాలంటే, మిమ్మల్ని కలిసే వరకు నాకూ తెలియదు.
జీవితమంటే డబ్బేనని, అది ఉంటే అందరూ నాతో ఉంటారని, ఏదైనా సాధించవచ్చని అనుకున్నాను.'
'నిజానికి ఉంటారు. కానీ ఆ డబ్బు పోతే మీతో ఎవరూ ఉండరు. కాలం ఎప్పుడూ ఒకేలా ఉండదు. కాబట్టి ప్రేమించండి. అది జీవితాంతం మీతో ఉంటుంది. మీరు ఇష్టపడే వారిని మీ వద్దకు తీసుకు వస్తుంది.'
'నిజమే అనిపిస్తోంది. మీ
గురించి చెప్పండి' అన్నాడు.
'నేను అందరితో స్నేహంగా ఉంటాను. ఎక్కువగా ప్రయాణం చేస్తాను. పుస్తకాలు చదువుతాను'
'మీకు ఎప్పుడూ బాధ కలగదా? కోపం రాదా?'
'బాధ కలిగింది. కాబట్ట్టే నాపై ఎవరూ జాలిపడకూడదని అనుకుంటాను. నేనేం చేస్తున్నానో, ఏం చేయాలో తెలుసుకుంటాను. గమనంలో ఉంచుకుంటాను.'
ఆమె మాటలు చరణ్‌కి గొప్పగా అనిపించాయి. తను ఇప్పటి వరకూ ఆమెలా ఒక్కరోజు కూడా జీవించలేదని, సమస్య వచ్చినప్పుడు అరవడం, ఎదుటివారిని నిందించడమే తనకు తెలుసని గుర్తుచేసుకుని చరణ్‌ కాస్త సిగ్గుపడ్డాడు.
'మీరు, మీ మాటలు అందంగా ఉంటాయి. మీతో మాట్లాడితే ప్రేమలో పడిపోతారు ఎవరైనా' అన్నాడు.
ఆమె నవ్వింది.
'మీరు నన్ను కలిసినప్పటికీ కంటే, ఇప్పుడు మీరు మాట్లాడుతుంటే నచ్చుతుందని అతనితో అంది. కాసేపు కబుర్ల తర్వాత ఆమె నిద్రలోకి జారుకుంది. చరణ్‌ ఆమెవైపు చూస్తూ పేపర్‌మీద ఆమె స్కెచ్‌ గీశాడు. కాసేపటికి లేచిన ఆమె అది చూసి నవ్వి తనకు ఇవ్వమని అడిగింది. చరణ్‌ తన దగ్గరే ఉంచుకుంటానని చెప్పాడు. సరే అని ఆమె మళ్లీ నవ్వింది.
రాత్రి అయింది. ఇద్దరూ ఇళ్ళకు బయలుదేరారు. దివ్య తన ఇంటికి కొద్ది దూరంలో కారు ఆపమంది.
'చుట్టూ ఖాళీగా ఉంది. ఒంటరిగా ఎలా వెళ్తారు?'
'నాకా ధైర్యముంది. నా గురించి చింతించకండి. మీరు జాగ్రత్తగా వెళ్లండి.'
'మళ్ళీ కలుస్తామా? మీ దగ్గర ఫోన్‌ కూడా లేదు. నా నెంబర్‌ తీసుకోండి.'
'మనం కలవాలని ఉంటే అదే జరుగుతుంది.'
'నాకు మీతో మాట్లాడాలనిపిస్తే?'
'కళ్ళు మూసుకుని నన్ను తల్చుకోండి. కనిపిస్తాను.'
'మిమ్మల్ని మళ్ళీ కలుస్తాను.' అన్నాడు.
'చూద్దాం. అలానే జరుగుతుందేమో!' అంటూ చరణ్‌ చేతిని ముద్దాడి వెళ్లిపోయింది.
చరణ్‌ ఇంటికి చేరుకున్నాడు. మునుపటిలా కాకుండా, తన ఆఫీసులో మంచిగా ప్రవర్తించడం, కష్టాల్లో ఉన్నవారికి సాయం చేయడం నేర్చుకున్నాడు. దివ్యను మళ్లీ కలవాలని ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేసినా, ఆమె కనిపించలేదు.
అనుకోకుండా ప్రణవితో పెళ్లి ఫిక్స్‌ అయ్యింది. అందరితో మంచిగా ఉండే చరణ్‌ ప్రణవితో అడ్జస్ట్‌ కాలేకపోయాడు. అతని మనసు దివ్యవైపు మళ్లింది. మీటింగ్‌ అని ప్రణవికి చెప్పి, దివ్య కోసం బయలుదేరాడు.
జూన్‌ 6, 2004
దివ్య తనలో తీసుకువచ్చిన అన్ని మార్పులకు చరణ్‌ ధన్యవాదాలు చెప్పాలనుకున్నాడు. ఆమె ఫోటో పట్టుకుని, చాలా చోట్ల ప్రయత్నించినా కనిపించలేదు. బస్సులో వెళ్తుంటే అతని చేతిలో ఉన్న ఆమె స్కెచ్‌ ఫోటోను చూసి, 'ఈమె మీకు తెలుసా?' అని పక్కన వ్యక్తి చరణ్‌ని అడిగాడు.
'తెలుసు, ఇప్పుడు ఎక్కడుంది?' అని చరణ్‌ తిరిగి ప్రశ్నించాడు.
'మా ఆఫీస్‌లో పని చేసేది కానీ ఇప్పుడు ఎక్కడుందో తెలియదు సార్‌!' అన్నాడు.
'ఆమెకు క్లోజ్‌ ఫ్రెండ్స్‌ ఎవరైనా ఉన్నారా?' చరణ్‌ అడిగాడు.
'కుమారితో క్లోజ్‌గా ఉంటుంది!' అన్నాడతను.
కుమారి అడ్రస్‌ తీసుకుని, ఆమె దగ్గరకు వెళ్లి దివ్య గురించి అడిగాడు చరణ్‌. దివ్య అనాథ అని చెప్పి, అడ్రస్‌ చెప్పింది కుమారి. దివ్య ఉండే అనాథ శరణాలయానికి వెళ్లాడు చరణ్‌. కానీ ఆమె అక్కడ లేదు. దివ్య చరణ్‌ జీవితాన్ని భావాలు, భావోద్వేగాలు, బంధాలు, అనుబంధాలు, జీవిత విలువలతో నింపింది. ఆమె తప్ప, అతనికి హితులు స్నేహితులు లేరు.
ఒక పెద్దావిడ వచ్చి 'నువ్వు చరణ్‌వేనా?' అని అడిగింది.
అవునన్నాడు.
అతనికి లెటర్‌ ఇచ్చింది. చరణ్‌ లెటర్‌ ఓపెన్‌ చేశాడు.
'నన్ను వెతుక్కుంటూ మీరు వస్తారని నా మనసు చెబుతుంది. అందుకే ఈ లెటర్‌ రాస్తున్నాను. ఇది చదివాక నా పట్ల జాలిపడొద్దు. అది నాకు నచ్చదు. జీవితంలో అన్నీ దక్కవు. దక్కిన వాటితో సంతోషంగా ఉండాలి. నిజమైన సంతోషం డబ్బు సంపాదిస్తేనో, వస్తువులు కొంటేనో రాదు. ఇతరులకు సాయం చేయడం, వారి ఆనందానికి కారణం కావడం వల్ల వస్తుంది. ఇది చదివే సమయానికి నేను కోరుకున్న చరణ్‌లా మీరు మారి ఉంటారని భావిస్తున్నాను. నేను ఎప్పుడూ ఎవరితోనూ అనుబంధం కొనసాగించలేదు. కానీ మీతో ఉన్న ఆ కొన్ని గంటలు మర్చిపోలేను. నాకు తల్లిదండ్రులు లేరు. అలా చెప్పినందుకు నన్ను క్షమించండి. అన్నీ తానై ఈ శరణాలయం నన్ను పెంచింది. మీరు నా ప్రయాణంలో ఎలా ఉన్నారో.. జీవితకాలం అలానే ఉండండి. మీకు ఉన్నదానితో సంతోషంగా ఉండండి. మిమ్మల్ని ప్రేమించే వ్యక్తి మీ జీవితంలోకి వస్తుంది. ఆమె ప్రేమను అర్థం చేసుకోండి. ఆమెను మనస్ఫూర్తిగా ప్రేమించండి. చెప్పలేదు కదూ.. ఇదే నేను మీకు రాసే చివరి లెటర్‌. నేనెక్కడ ఉన్నానో వెతక్కండి. ఇది మీరు చదివే సమయానికి నేను ఉండొచ్చు.. ఉండకపోవచ్చు. అలాంటిది నా ఆరోగ్య పరిస్థితి. నేను ఎల్లప్పుడూ మీ జ్ఞాపకాలలో ఉంటాను.'
ఆ లెటర్‌ చదివాక ఇప్పుడు దివ్య ఎక్కడని పెద్దావిడను అడిగాడు. 'తన ఆరోగ్యం బాగాలేదు.. ఇంకొన్నాళ్లు మాతోనే ఉంటుంది అనుకున్నా, కానీ దేవుడు పిలిచాడేమో.. యాక్సిడెంట్‌లో చనిపోయింది' అని చెప్పింది. అది విన్న చరణ్‌ కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నాడు. ఆమెతో ఒక్కరోజు గడిపిన అవకాశానికి కృతజ్ఞతలు తెలిపాడు.
అక్కడ్నుంచి ఇంటికి వచ్చాడు. ప్రణవి తలుపు తీసింది. బాధగా ఉన్న చరణ్‌ని చూసి ఏమైందని ప్రేమగా అడిగింది. కడుపులో బాధ కళ్ళలో కనిపించేది ప్రేమించినవారికే అని దివ్య ద్వారా చరణ్‌ తెలుసుకున్నాడు. అందుకే ప్రణవిని ఇన్ని రోజులు బాధపెట్టినందుకు మనసులోనే క్షమాపణలు చెప్పాడు. ఇకముందు ఎలా ఉండాలో నిర్ణయించుకున్నాడు.
ఆమె ప్రేమను అర్థం చేసుకుని, హృదయానికి హత్తుకున్నాడు.
రమేష్‌ రాపోలు
rameshthefilmmaker@gmail
